Dzień dobry
Cęść druga - bruzdownice Bosch
Tak jak napisałem wcześniej Bosch wytwarza 3 modele Bruzdownic.
I tak pierwsza bruzdownica GNF 20 CA ma najmniejszy silnik o mocy zaledwie 900 W. Jej atutami są na pewno znaczna prędkość obrotowa (9300 obr./min), która przekłada się na dużą wydajność pracy i cena. Wypada jednak pamiętać, że sprzęt ten nie jest demonem siły i przystosowany jest w głównej mierze do cięcia w miękkim materiale (np. ceramika, silikaty, tynki) na niewielkich głębokościach. Sprawdzi się w cięciach wykonywanych na suficie, bo jej masa to zaledwie 3,4 kg.
Kolejny model GNF 35 CA ma już mocniejszą jednostkę napędową 1400 W. Jeśli dodamy, że jej maksymalna prędkość obrotowa w porównaniu z najmniejszym modelem jest taka sama, to możemy spodziewać się dużej wydajności cięcia, nawet w twardym materiale (np. beton). Jest to średniej klasy bruzdownica, której najmocniejszym punktem jest {uniwersalność|wszechstronność.
Bosch GNF 65 A jest w prezentowanej trójce najmocniejszym elektronarzędziem. Jego sercem jest silnik o mocy aż 2400 W. Choć sprzęt ten nie jest zbyt szybki (5000 obr./min), to jego najmocniejszą stroną jest potężny zapas momentu obrotowego. Znaczy to, że narzędzie to będzie w stanie pociągnąć dwie tarcze nawet w najtwardszym betonie czy kamieniu. Trzeba jednak pamiętać, że do obsługi tej bruzdownicy nie można być słabym cherlakiem – 8,4 kg masy wymaga od operatora posiadania znacznej siły, czyli jak mawia popularny koksu nie ma lipy.
Bruzdownice Bosch dopasowane są do obsługi dwóch tarcz. Dzięki temu za jednym razem maszyna wykonuje dwa równoległe cięcia. Tarcze diamentowe mocuje się na wrzecionie za pomocą tradycyjnych nakrętek M14, a ustawiane rozstawu tarcz to zastosowanie odpowiedniej ilości pierścieni dystansujących. Pracownik może ustawiać szerokość bruzdy w zakresach 3-23 mm (GNF 20 CA), 3-39 mm (GNF 35 CA) i 3-40 mm (GNF 65 A).
Od średnicy tarcz w bruzdownicach zależy bezpośrednio maksymalna głębokość cięcia. I tak dla modelu GNF 20 CA (115 mm) jest to 0-20 mm, dla GNF 35 CA – 0-35 mm i dla GNF 65 A – 20-65 mm. Jak widać, różnice w możliwości bruzdowania między najmniejszą na największą maszyną jest znaczne. Następny tekst będzie o bezpieczeństwie pracy z bruzdownicami.

Prawidłowa obsługa i eksploatacja elektronarzędzi.
Niby logiczne ale nie tak do końca. Powody są dwa:
Niedorzeczności pisane na niektórych pudełkach tanich elektronarzędzi. Mam na myśli np. szlifierkę za 89 zł i opis na pudełku profesional i moc 890W. No i Kowalski rozpoczyna pracę profesjonalną, i po godzinie z maszyny zaczyna się dymić. Dlaczego? Bo to nie jest profesjonalna szlifierka, tylko szlifierka przeznaczona do prac dorywczych, czas ciągłej pracy to około 5-10 minut.
Drugi powód to brak elementarnej technicznej wiedzy o elektronarzędziach i silnikach. Przykład? Bardzo proszę, użytkownik kupuje wiertarkę z regulacją obrotów, włazi na dach i przykręca nią wkręty farmerskie. Efekt – wiertarka spalona po kilkunastu minutach. I przychodzi do sklepu z pretensjami, bo przecież wkręcał wiertarką o mocy 500W na wolnych obrotach? Ale nie wie taki Kowalski, że na najmniejszych obrotach ta wiertarka ma może 10% swojej mocy czyli 50W i śmiesznie niski moment obrotowy. Ale zaraz zaraz co to jest moment obrotowy? I tak można bez końca.
Podstawowe informacje podczas obsługi elektronarzędzi plus zdrowy rozsądek.
Nie należy przeciążać urządzenia. Do roboty używać należy elektronarzędzia, które są do tego przewidziane. Odpowiednio dobranym elektronarzędziem pracuje się w danym zakresie wydajności, lepiej i bezpieczniej. Nie należy używać elektronarzędzia, którego włącznik/wyłącznik jest uszkodzony. Elektronarzędzie, którego nie można włączyć jest niebezpieczne i musi zostać naprawione. Przed regulacją urządzenia, wymianą osprzętu lub po zaprzestaniu pracy narzędziem, należy wyciągnąć wtyczkę z gniazda i/lub usunąć akumulator. Ten środek ostrożności zapobiega przypadkowemu włączeniu się maszyny. Nieużywane elektronarzędzia należy składować w miejscu niedostępnym dla dzieci. Nie należy użyczać narzędzia osobom, które go nie znają lub nie przeczytały instrukcji użytkowania, przepisów BHP. Używane przez niedoświadczone osoby elektronarzędzia są niebezpieczne. Konieczna jest należyta pielęgnacja elektronarzędzia. Należy kontrolować, czy ruchome części narzędzia działają bez zarzutu i nie są zablokowane, czy części nie są pęknięte lub uszkodzone w taki sposób, który miałby wpływ na prawidłowe działanie elektronarzędzia. Uszkodzone części należy przed użyciem urządzenia oddać do naprawy. Dużo wypadków spowodowanych jest przez niewłaściwą pielęgnację wiertarek. Należy stale dbać o ostrość i czystość narzędzi tnących. O wiele rzadziej dochodzi do zakleszczenia się narzędzia tnącego, jeżeli jest ono starannie utrzymane. Zadbane narzędzia łatwiej się też prowadzi. Elektronarzędzia, osprzęt, narzędzia pomocnicze itd. należy używać zgodnie z rzeczywistymi zaleceniami. Wziąć pod uwagę należy przy tym warunki i rodzaj przeprowadzanej pracy.
Nieodpowiednie z przeznaczeniem użycie elektronarzędzia może doprowadzić do niebezpiecznych sytuacji.

Cześć
Każdy współczesny elektryk czy hydraulik powinien wykorzystywać w swoich pracach bruzdownice. maszyny te to zmodernizowane szlifierki kątowe, zaopatrzone w dwie tarcze, tulejki dystansowe i system odsysania pyłu. Wycina się nimi w tynku, betonie, cegle czy kamieniu rowki, w których ułada się kable elektryczne lub rury.
Dawno minęły juz czasy wycinania bruzd przecinakiem lub młotkiem pneumatycznym, chociaż jeszcze można natknąć się takich fachowców. Aktualnie, żeby ukryć w ścianie przewody czy rury, nie trzeba kuć bez ładu i składu, a wystarczy użyć bruzdownicy do zrobienia rowka. Po nacięciu dwóch równoległych linii wykuwamy pozostały między nimi fragment muru. Praca estetyczna, niezbyt męcząca dla operatora maszynyhydraulika, a przy tym w miarę czysta, oczywiście jeżeli podłączymy odkurzacz przemysłowy. Tak więc nieodłączną maszyną towarzyszącą każdej bruzdownicy jest przystosowany do odsysania dużej ilości pyłu mineralnego odkurzacz. O odsysaniu napiszę w innym artykule.
Odrębną ważną sprawą jest bezpieczeństwo w trakcie pracy z bruzdownicą, chodzi mi tu przede wszystkim o odrzut, o tym również napiszę w oddzielnym tekście.
Każde bruzdownice Boscha mają ciekawą budowę układów przysilnikowych. Mowa tutaj m.in. o stalowych płytach ślizgowych z rolkami, które ułatwiają dokładne kierowanie maszyny wzdłuż linii cięcia. Tarcze diamentowe ukryte są całkowicie w pokrywie ochronnej, a bruzdownice zaopatrzone są w regulację głębokości cięcia z skalą do precyzyjnego ustawiania głębokośći bruzdy. Osłony tarcz to nie tylko elementy podnoszące bezpieczeństwo pracy, ale także szczelny system usuwania pyłu powstającego podczas pracy. Do wszystkich szlifierek można podłączyć za pomocą króćca odkurzacze przemysłowe, które w znacznym stopniu są wstanie usunąć urobek i zapewnić czystą pracę, a i widoczność wzrasta:).
Firma Bosch oferuje trzy takie maszyny – bruzdownica GNF 20 CA, GNF 35 CA i GNF 65 A. Różnią się one głównie mocą użytych silników, średnicą obsługiwanych tarcz, czyli najistotniejszym parametrem głębokością bruzdy i kilkoma drobnymi elementami konstrukcyjnymi. Perfekcyjnie nadają się do układania tuneli kablowych oraz układania rur wodno-kanalizacyjnych, gazowych i centralnego ogrzewania.
Wspólną cechą jednostek napędowych bruzdownic Bosch jest zastosowany we wszystkich system Constant Electronic. To układ wyrównujący prędkość obrotową silnika pod zmiennym obciążeniem. Pozwala on uzyskać maksymalną wydajność bez względu na twardość przecinanego materiału. Modele GNF 35 CA i GNF 65 A dysponują układem ograniczenia prądu rozruchowego, czyli popularnie - łagodny rozruch.
Koniec części pierwszej.

INSTRUKCJA UŻYTKOWANIA ZESTAWU SECURA 2000 CHEM
Dziękujemy za zakup zestawu SECURA 2000 CHEM. Zakupili Państwo nowoczesny produkt wysokiej jakości. Prosimy zapoznać się z niniejszą instrukcją, co pozwoli Państwu właściwie użytkować zestaw SECURA 2000 CHEM.
I. ZALECENIA I OGRANICZENIA W STOSOWANIU
1. Zestaw może być stosowany jedynie zgodnie z niniejszą instrukcja obsługi.
2. Zestaw SECURA 2000 CHEM stanowi ochronę układu oddechowego przed pyłami, dymami i aerozolami ciekłymi a także parami i gazami organicznymi o temp. wrzenia powyżej 65 oC. Są to typowe czynniki występujące m.in. podczas przygotowywania i używania środków ochrony roślin, lakierowania, szlifowania, obróbki mechanicznej czy laminowania.
3. Zestaw nie chroni przed tlenkiem węgla i nie może być używany, jeżeli:
• stężenie tlenu w powietrzu jest niższe niż 17% np. w kanałach, studzienkach, zbiornikach oraz pomieszczeniach nie wentylowanych o niewielkiej kubaturze;
• zanieczyszczenia są bezwonne lub działają drażniąco na skórę i oczy;
• stężenie zanieczyszczeń jest nieznane lub przekracza poziom określony dla danych elementów oczyszczających (filtropochłaniacz 2041 A1P2 RD: 0,1% obj., 10xNDS)
• nie jest możliwe prawidłowe dopasowanie półmaski do twarzy.
4. Należy opuścić zanieczyszczony obszar i wymienić elementy oczyszczające jeżeli:
• półmaska lub elementy oczyszczające zostały uszkodzone;
• we wdychanym powietrzu czuć zapach, smak zanieczyszczeń lub wyczuwa się podrażnienie;
5. Nie należy dokonywać modyfikacji i przeróbek sprzętu.
6. Używać wyłącznie filtropochłaniaczy i części zamiennych zalecanych przez producenta zestawu.
II. SKŁAD ZESTAWU
1. Półmaska SECURA 2000 – 1 szt.
2. Filtropochłaniacz 2041 A1P2 RD – 2 szt.
3. Pierścień dociskowy – 2 szt.
4. Osłona aerozolowa – 2 + 20 szt.
III. DOBOR PÓŁMASKI
Półmaska SECURA 2000 produkowana jest w dwóch rozmiarach: małym/średnim (S/M) i średnim/dużym (M/L). Dobierając zestaw dla konkretnego użytkownika należy kierować się wysokością i szerokością twarzy. Osoby o wysokiej twarzy i szczupłej budowie powinny stosować zestaw wyposażony w półmaskę rozmiaru S/M, natomiast osoby których budowa twarzy jest „pełna” powinny stosować zestaw z półmaską rozmiaru M/L.
IV. DOPASOWANIE PÓŁMASKI
1. Umieścić zestaw na twarzy tak, aby część twarzowa przykrywała nos i usta a następnie przełożyć górną część nagłowia na tył głowy. Dolną część nagłowia zapiąć na karku.
2. Naprężyć taśmy nagłowia poprzez pociągnięcie za ich końce tak, aby uzyskać pewne i wygodne dociśnięcie półmaski do twarzy.
3. Sprawdzić szczelność dopasowania zestawu do twarzy przy nadciśnieniu lub podciśnieniu.
Dopasowanie zestawu sprawdzać przed każdym założeniem oraz przed wejściem w obszar zanieczyszczony.
V. SPRAWDZENIE SZCZELNOŚCI DOPASOWANIA
W nadciśnieniu.
Położyć dłoń na pokrywie zaworu wydechowego i dokonać wydechu. Jeśli część twarzowa lekko się wydyma i nie ma przepływu powietrza pomiędzy twarzą i półmaską (przeciek), wówczas dopasowanie jest właściwe. W przypadku wystąpienia przecieku należy zmienić położenie półmaski na twarzy i/lub dopasować naprężenie taśm nagłowia tak, aby wyeliminować przeciek. Czynności te powtarzać do momentu uzyskania właściwego dopasowania.
W podciśnieniu.
Umieścić dłonie na powierzchni obu filtropochłaniaczy. Dokonać wdechu i zatrzymać powietrze na okres 5-10 sekund. Jeżeli część twarzowa zapada się lekko i nie ma przepływu powietrza pomiędzy twarzą i półmaską uzyskano właściwe dopasowanie. W przypadku wystąpienia przecieku należy zmienić położenie półmaski na twarzy i/lub dopasować naprężenie nagłowia tak, aby wyeliminować przeciek.
Czynności te powtarzać do momentu uzyskania właściwego dopasowania. Nie wolno wchodzić w obszar zanieczyszczony bez właściwie dopasowanego zestawu.
VI. SPRAWDZANIE STANU TECHNICZNEGO
Przed każdym użyciem należy sprawdzić stan techniczny zestawu. W przypadku wykrycia jakiegokolwiek uszkodzenia, zestaw lub uszkodzony element należy wymienić na nowy.
Procedura sprawdzania:
1. Sprawdzić czy korpus półmaski jest czysty i czy nie jest uszkodzony mechanicznie (rozdarty, dziurawy). Materiał musi być miękki i giętki. Zbyt twardy materiał uniemożliwia właściwe doszczelnienie półmaski do twarzy;
2. Sprawdzić poprawność zamocowania osłon i filtropochłaniaczy;
3. Sprawdzić wszystkie części wykonane z tworzywa sztucznego, czy nie mają śladów pęknięć lub oznak zmęczenia materiału;
4. Sprawdzić zawór wydechowy i zawory wdechowe, czy nie noszą śladów odkształcenia, przetarcia lub pęknięć i czy są właściwie osadzone w gniazdach;
5. Sprawdzić poprawność osadzenia uszczelek na łącznikach bagnetowych;
6. Sprawdzić taśmy nagłowia czy nie są uszkodzone i czy zachowują właściwą elastyczność.
VII. WYMIANA ELEMENTÓW OCZYSZCZAJACYCH
1. Zawsze należy wymieniać oba elementy oczyszczające.
2. Wymiany osłon aerozolowych należy dokonać po każdej zmianie roboczej lub wówczas gdy opory oddychania nadmiernie wzrosną (występują trudności oddychania). Jeżeli opory będą nadal za wysokie należy wymienić oba filtropochłaniacze.
Wymiana osłon aerozolowych:
1. Zdjąć pierścień dociskowy z filtropochłaniacza.
2. Zdjąć zużytą osłonę a w jej miejsce włożyć nową.
3. Założyć pierścień dociskowy zwracając uwagę na właściwe dociśnięcie osłony.
Wymiana filtropochłaniaczy:
1. Zdjąć pierścień dociskowy i zużytą osłonę z filtropochłaniacza;
2. Odłączyć filtropochłaniacz od półmaski obracając go w kierunku odwrotnym do obrotu wskazówek zegara;
3. Zamontować nowy filtropochłaniacz i osłonę;
4. Założyć pierścień dociskowy zwracając uwagę na właściwe dociśnięcie osłony.
VIII. PRZECHOWYWANIE I KONSERWACJA
Zestaw należy przechowywać w opakowaniu produkcyjnym lub innym opakowaniu zapewniającym ochronę przed uszkodzeniami mechanicznymi, w miejscach suchych, pozbawionych szkodliwych par i gazów substancji toksycznych lub wydzielających nieprzyjemne zapachy. Zestaw zachowuje parametry użytkowe przez okres 3 lat przechowywania w opakowaniu fabrycznym.
Konserwacja:
1. Po każdym użyciu zaleca się wytarcie półmaski czystą, wilgotną ściereczką;
2. W przypadku bardziej dokładnego czyszczenia należy najpierw odłączyć elementy oczyszczające;
3. Umyć półmaskę i pierścienie używając ciepłej wody z mydłem (< 50 oC), spłukać czystą wodą i przetrzeć miękką ściereczką. Nie stosować środków zawierających lanolinę, oleje albo rozpuszczalniki;
4. Sprawdzić stan techniczny półmaski (patrz pkt. VI). Wadliwe części wymienić na nowe.

Ochrona uklładu oddechowego przed pyłami, dymami i mgłami toksycznymi
Na przykładzie doboru ochron układu oddechowego do zagrożeń aerozolami toksycznymi przedstawione są problemy wynikające z braku konsekwentnego systemu postępowania w takiej sytuacji. Przedstawiona jest sugestia analizy "wskaźnika ochronności" jako podstawowego kryterium doboru wzorowanego na NIOSH Respirator Decision Logic.

1. KRYTERIA DOBORU OCHRON UKŁADU ODDECHOWEGO

Typowa sytuacja z jaką spotykają się producenci i dystrybutorzy ochron dróg oddechowych to telefon od zdesperowanego BHPowca z pytaniem co ma zakupić dla konkretnego stanowiska pracy: malarza, galwanizera, spawacza. Od wiedzy i doświadczenia pytającego i odpowiadającego bardzo często zależy życie lub zdrowie pracownika.
Poziom tej wiedzy jest na ogół niski, a co gorsza przepisy i dostępne materiały informacyjne są często niejasne i niekonsekwentne.
Celem niniejszej prezentacji jest wskazanie sposobu dobierania ochrony przed aerozolami toksycznymi i uczulenie zarówno dostawcy jak i odbiorcy na ewentualne pułapki na tej drodze.

1.1. Podział ochron układu oddechowego

Są dwa sposoby zapewnienia pracownikom świeżego powietrza do oddychania.
Można go zopatrzyć w:
maskę oczyszczającą powietrze
maskę oczyszczającą z dmuchawą
Przypadek drugi odrzucimy jako banalny; dysponując żródłem czystego powietrza zastanawiamy się jedynie czy to żródło nosić na plecach, przy pasie, czy plątającym nogi w wężu zasilającym.
Interesuje nas pierwszy przypadek.
Ustalmy teraz generalny rodzaj zagrożenia.
Mogło nim być:
1 aerozole
2 pary i gazy substancji szkodliwych
3 aerozole oraz pary i gazy substancji szkodliwych
Ograniczmy się zgodnie z tytułem referatu do aerozoli i ustalmy jaki rodzaj ochron dróg oddechowych można stosować:

1 Półmaski jednorazowe.
2 Maski ochronne wyposażone w filtry wymienne lub wielokrotnego użytku.

Te drugie mogą działać na zasadzie wymuszenia przepływu popwietrza przez materiał filtracyjny:
oddechem pracownika
wentylatorem (dmuchawą)
W obu tych przypadkach możemy filtry umieścić w konstrukcji:
Ustnika - kłopotliwe i niewydajne rozwiązane.
Półmaski
Pełnej maski
Poza maską, w połączeniu z wężem.
A dodatkowo, ochrony z wymuszonym obiegiem powietrza mogą być oparte o konstrukcję kaptura lub hełmu. Jak widać, kluczowym elementem wszystkich tych ochron są filtry.

1.2. Klasyfikacja filtrów

Klasyfikacja przyjęta w Europie przewiduje trzy klasy filtrów:
P1 - filtr przeciwko pyłom, dla których NDS jest nie mniejszy od 2 mg/m3 (z wyłączeniem pyłów azbestu)
P2 - filtr przeciwko pyłom, dymom i mgłom, dla których NDS jest nie mniejszy od 0,05 mg/m3 oraz pyłom azbestu
P3 - filtr przeciwko pyłom, dymom i mgłom, dla których NDS jest mniejszy od 0,05 mg/m3

Natychmiast po wprowadzeniu tej klasyfikacji zaczeły się niekonsekwencje w oznaczaniu wyrobów tymi klasami. Aby zrozumieć jak groźna może być ona dla potencjalnego użytkownika, należy przypomnieć jaki podstawowy parametr i jakimi metodami jest badany przy określaniu klasy filtrów. Tym parametrem jest skuteczność filtracji. Bada się ją w Europie dwiema metodami:
Testem aerozolu chlorku sodu,
Testem mgły olejowej.
Pierwszy aerozol jest typowym aerozolem stałym: suche kryształki chlorku sodu zawieszone sa w powietrzu. Zbadanie filtrów tym aerozolem odpowiada więc na pytanie jak skuteczny będzie filtr przeciwko aerozolom stałym (pyły i dymy).
Drugi aerozol jest typowym aerozolem ciekłym: kropelki oleju zawieszone są w powietrzu. Zbadanie filtrów tym aerozolem odpowiada więc na pytanie, jak skuteczny będzie filtr przeciwko aerozolom ciekłym (mgła cieczy). Wymagane skuteczności dla poszczególnych klas podano poniżej.

Klasa filtru Wskaźnik filtracji aerozolu przy przepływie 95 dm3/min. Opory przepływu przy przepływie

chlorek sodu

mgła olejowa

30 dm 3/min.

95 dm 3/min.

P1

maks. 20%

nie bada się

maks. 60 Pa