Moje narzędzia

Ręczne wykrojniki do blach

Szczegóły

Odsłony: 7

Dzień dobry
Popularne i ciągle niezastąpione wykrojniki śrubowe do otworów.

Wycinaki używa się tam gdzie trzeba zrobić kilka otworów o średnicach większych niż 13,5 mm w blachach o grubości nie przekraczającej 2 mm. Przeważnie są to szafy sterownicze, blachy w zbiornikach itd. Otwory można wykonać bez konieczności wiercenia otwornicami, a z praktyki wiadomo, że potrzeba do tego wiertarki o dużym momencie obrotowym. No i jest dużo wiórów do okoła i trzeba je pozamiatać.
Oferowane przez Montero wykrojniki mają dodatkowo łożysko, które usprawnia pracę. Wykrojnik nie ma tendencji do obracania się podczas wycinania.
Wykrojniki używa się do wycinania otworów w blachach ze stali węglowej, narzędziowej, stali stopowej, z miedzi i jej stopów.

Ponad to wycięty otwór ma dużą dokładność i jest gotowy, nie ma konieczności gradowania, choć czasem zdarza się, że z jednej strony powstanie krawędź.
Rozpoczynając pracę, trzeba się upewnić, że mamy swobodne dojście do dwóch stron blachy. Następnie wykonujemy otwór na śrubę prowadzącą. Średnica otworu musi być aka sama jak śruba. Można zrobić to wiertłem o określonej średnicy lub wiertłem wielostopniowym. Po czym smarujemy śrubę olejem lub smarem stałym, producent zaleca smar grafitowy lub inny do dużych nacisków. Uwaga! nie używać smaru typu WD.

W następnej kolejności przekładamy przez otwór śrubę dociągową i nakręcamy na nią matrycę wieloostrzową. Pomału kręcimy kluczem oczkowym lub nasadowym.
Kręcimy tak długo, aż matryca nie wytnie otworu. Pod koniec będziemy wyraźnie czuli jak nagle śruba przestanie stawiać opór to będzie sygnał, że otwór jest gotowy. Rozkręcamy całość i gotowe.
Wykrojniki śrubowe moża nabyć w skrzynce z tworzywa z niezbędnymi akcesoriami lub na sztuki.
Poręką solidnego wykonania jest firma Montero, specjalizująca się w wykrojnikach do różnego typu surowców.

Ochrona dróg oddechowych cz1

Szczegóły

Odsłony: 7

Cześć, dzisiaj temat:
Ochrona dróg oddechowych przed pyłami, dymami i mgłami toksycznymi.
Na przykładzie doboru ochrony dróg oddechowych do zagrożeń aerozolami toksycznymi, przedstawione są dylematy wynikające z braku logicznego procesu podejścia w takiej sytuacji. Ukazana jest aluzja analizy "wskaźnika ochronności" jako głównego kryterium doboru wzorowanego na NIOSH Respirator Decision Logic.

1. KRYTERIA DOBORU OCHRON UKŁADU ODDECHOWEGO

Typowa sytuacja z jaką spotykają się producenci i dystrybutorzy ochron dróg oddechowych, to mail od klienta z pytaniem co ma zakupić dla konkretnego stanowiska pracy: malarza, galwanizera, spawacza, operatora maszyny rolniczej, odlewnika. Od wiedzy i doświadczenia klienta i od wiedzy sprzedawcy bardzo często zależy życie lub zdrowie pracownika.
Poziom tej wiedzy jest często niewystarczający, a poza tym przepisy i dostępne materiały szkoleniowe są często niejasne i niekonsekwentne.
Zamiarem bieżącej prezentacji jest przedstawienie sposobu dobierania ochrony przed aerozolami toksycznymi i wskazanie zarówno sprzedawcy jak i odbiorcy} na ewentualne pułapki na tej drodze.

1.1. Podział ochron układu oddechowego

Wyróżnić możemy dwa sposoby (zapewnienia pracownikom świeżego powietrza do oddychania).
Można go zaopatrzyć w:
Maskę oczyszczającą powietrze.
Maskę oczyszczającą z dmuchawą.
Nad drugim przykładem nie będziemy się zatrzymywać bo, dysponując źródłem czystego powietrza pozostaje nam jedynie zastanowić się czy to źródło nosić na plecach, przy pasie, czy plątającym nogi w wężu zasilającym.
Zajmiemy się pierwszymprzypadkiem.

na wstępie ustalimy rodzaje zagrożeń.
Mogło nim być:
1 Aerozole, areozol.
2 Pary i gazy substancji szkodliwych.
3 Aerozole oraz pary i gazy toksyczne.

Zajmiemy się zgodnie z wcześniejszym założeniem do aerozolami i ustalmy jaki rodzaj ochron dróg oddechowych można stosować:

1 Półmaski jednorazowe.
2 Maski ochronne zaopatrzone w filtry wymienne lub wielokrotnego użytku.

Te drugie mogą funkcjonować na zasadzie wymuszenia przepływu powietrza przez materiał filtracyjny :
oddechem pracownika
wentylatorem (dmuchawą)
W obu tych przypadkach możemy filtry umieścić w konstrukcji:
Ustnika - kłopotliwe i niewydajne rozwiązane.
Półmaski
Pełnej maski
Poza maską, w połączeniu z wężem.
A dodatkowo, ochrony z wymuszonym obiegiem powietrza mogą być oparte o konstrukcję kaptura lub hełmu. Jak widać, istotnym czynnikiem wszystkich tych ochron są filtry.

1.2. Klasyfikacja filtrów

Podział przyjęty w Europie przewiduje trzy klasy filtrów:
P1 - filtr przeciwko pyłom, dla których NDS jest nie mniejszy od 2 mg/m3 (z wyłączeniem pyłów azbestu)
P2 - filtr przeciwko pyłom, dymom i mgłom, dla których NDS jest nie mniejszy od 0,05 mg/m3 oraz pyłom azbestu
P3 - filtr przeciwko pyłom, dymom i mgłom, dla których NDS jest mniejszy od 0,05 mg/m3

Maska przeciwpyłowa P3 Gwarek

Natychmiast po wprowadzeniu tej klasyfikacji zaczęły się niekonsekwencje w oznaczaniu wyrobów tymi klasami. Aby zrozumieć jak szkodliwa może być ona dla potencjalnego klienta, należy przypomnieć jaki podstawowy parametr i jakimi metodami jest badany przy określaniu klasy filtrów. Tym parametrem jest skuteczność filtracji. Bada się ją w Europie dwiema metodami:

Testem aerozolu chlorku sodu,
Testem mgły olejowej.

Pierwszy aerozol jest charakterystycznym aerozolem stałym: suche kryształki chlorku sodu zawieszone są w powietrzu. Badanie filtrów tym aerozolem odpowiada więc na kwestie jak skuteczny będzie filtr przeciwko aerozolom stałym (pyły i dymy).

Drugi aerozol jest charakterystycznym aerozolem ciekłym: kropelki oleju zawieszone są w powietrzu. Zbadanie filtrów tym aerozolem odpowiada więc na pytanie, jak skuteczny będzie filtr przeciwko aerozolom ciekłym (mgła cieczy). Wymagane skuteczności dla poszczególnych klas znajduje się poniżej.

Pojawiły się w ostatnich latach innowacyjne materiały filtracyjne, uzyskiwane z włókien sztucznych techniką wydmuchu w strumieniu gorącego powietrza (tzw. materiały pneumotermiczne). Istotnym mechanizmem filtracji jest w nich mechanizm oddziaływań elektrostatycznych pomiędzy naładowanym włóknem i odmiennie naładowanymi cząstkami aerozolu. Filtry wykonane z tego półproduktu są bardzo skuteczne gdy bada się je metodą chlorku sodu, szybko natomiast tracą swoje cechy filtracyjne gdy kropelki cieczy neutralizują ładunek na włóknach. Efekt ten uwidacznia się w teście mgły olejowej, ale dopiero w trakcie dłuższego testu.

Są na rynku filtry oznaczone jako P2 niewytrzymujące testu mgły olejowej.
Dla odróżnienia, czy filtry nadają się jedynie do filtracji cząstek stałych (pyłów i dymów) czy także cząstek ciekłych (mgieł) wprowadza się obecnie znak rozróżniający podklasy: P2S dla pyłów i dymów oraz P2SL dla pyłów, dymów i mgieł. Co gorsza zaczyna sobie torować drogę na rynek również podklasa P3S.
Dla zestawienia można podać, że USA konsekwentnie trzyma się swojej krajowej klasyfikacji filtrów i używa dodatkowych testów dla ich oceny. Klasy filtrów wg standardów USA to:

przeciwko pyłom o NDS nie mniejszym niż 0,05 mg/m3
przeciwko dymom o NDS nie mniejszym niż 0,05 mg/m3
przeciwko mgłom o NDS nie mniejszym niż 0,05 mg/m3
przeciwko pyłom, dymom i mgłom o NDS mniejszym niż 0,05 mg/m3
przeciwko pochodnym radonu
przeciwko pyłom i mgłom zawierającym azbest.

Oznakowanie stali nierdzewnej

Szczegóły

Odsłony: 97

    Dzień dobry

    W poprzednim artykule dotyczącym stali nierdzewnej opisałem jej właściwościwości. Dzisiaj przedstawię zagadnienie oznakowania elementów złącznych ze stali A2 i A4.
W trakcie doboru śrub i nakrętek należy kierować się głównie ich wymiarami, ale również wielkie znaczenie ma oznakowanie, gdyż informuje nas, o tym do jakich warunków przeznaczony jest konkretny stop stali nierdzewnej z jakiego zrobione są nasze nakrętki czy też śruby.
Wszystkie śruby z łbem sześciokątnym i śruby z łbem okrągłym i gniazdem sześciokątnym o nominalnej średnicy gwintu wynoszącej 6mm lub więcej, muszą być wyraźnie oznakowane. Znakowanie to powinno zawierać gatunek stali i klasę wytrzymałości oraz znak identyfikacyjny producenta śruby. Pozostałe typy śrub mogą być, jeżeli to tylko możliwe, znakowane w ten sam sposób i tylko na łbie. Uzupełniające znakowanie jest dozwolone, pod warunkiem jednak, iż nie będzie źródłem niejasności. Zaś w przypadku śrub dwustronnych dozwolone jest znakowanie na nie gwintowanej stronie śruby, ale w przypadku gdy nie jest to możliwe, dopuszcza się znakowanie na nakrętkowym końcu śruby. Nakrętki oznakowane są w formie nacięcia na jednej przestrzeni, kiedy znajduje się na powierzchni nośnej nakrętki dozwolone jest jeszcze jedno dodatkowe znakowanie na boku nakrętki. Jedynym rodzajem śruby, jaki nie musi być oznakowany jest śruba bez łba z gwintem na całej długości, ale z doświadczenia wiem, że poniektórzy fabrykanci tego rodzaju śrub lokują odpowiednie oznaczenia, co ułątwia trafny zakup.

    Jak już wspomniałem, znakowanie ma bardzo duże znaczenie przy wyborze odpowiednich, do zadania, z jakim potrzebujemy się uporać, nakrętek i śrub. Trzeba zwracać szczególną uwagę na oznaczenie drukowaną literą A przy grupach i rodzajach stali, bowiem dotyczy ich specyficznych własności i zastosowań. Pamiętajcie państwo o tym, gdy następnym razem będziecie wybierać śruby lub nakrętki ze stali nierdzewnej.

Filtr odwróconej osmozy

Szczegóły

Odsłony: 93

    Technika oczyszczania wody techniką odwróconej osmozy.

    Weną do napisania tego artykułu jest obserwacja ludzi w marketach kupujących na masową skalę tanią wodę w butelkach. Czemu to robią? - bo potrzebują mieć czystą wodę do picia, gotowania itd. Nie wiem czy wiedzą, ale w butelkach jest kranówa oczyszczona przemysłowymi filtrami odwróconej osmozy i uzdatniona. Taką samą wodę można sobie zrobić samemu kupując domowy zestaw np. RO6. Jeszcze kilka lat temu takie filtry kosztowały ponad 600 zł. Dziś ze względu na rozpowszechnienie technologii cena spadła o prawie połowę. Tak samo filtry wymienne i membrany OS są już znacznie tańsze. Zatem wymiana i wymiana filtrów nie obciąży tak naszej kieszeni.

    Wracając do wątku napiszę, czym jest proces odwróconej osmozy.
Aby zrozumieć, czym ona jest trzeba cofnąć się do szkoły, a dokładnie na lekcję biologii i przypomnieć sobie proces osmozy naturalnej.
Polega ona na naturalnym przesiąkaniu rozpuszczalnika przez błonę półprzepuszczalną w kierunku roztworu o większym stężeniu (w przypadku, gdy układ tworzą roztwór i rozpuszczalnik lub dwa roztwory o różnym stężeniu). Ciśnienie zewnętrzne równoważące przepływ osmotyczny zwane jest ciśnieniem osmotycznym charakterystycznym dla danego roztworu. Jeśli po stronie roztworu o większym stężeniu wytworzy się ciśnienie hydrostatyczne, wyższe niż osmotyczne, rozpuszczalnik będzie przenikał z roztworu bardziej stężonego do rozcieńczonego, a więc odwrotnie niż w przypadku osmozy naturalnej. Taki proces nazywamy odwrócona osmozą (z ang. reverse osmosis). Co nam to daje? Ze względu na rosnące skażenie środowiska, w tym wody i jej ujęć mamy możliwość pozyskana wody pozbawionej zanieczyszczeń, lub znacznego ograniczenia zanieczyszczenia tej wody.
Membrana RO skutecznie ( 90-99%) usuwa min: metale ciężkie, wirusy, rtęć, ołów, kadm, stront, cyjanki, chlorki, bromki, arsen i inne. Dzieje się tak ponieważ ścianki membranymają mikro pory o średnicy znacznie mniejszej niż wyżej wymienione cząsteczki.
Skuteczne pozyskiwanie wody to proces kilkuetapowy. Najbardziej rozpowszechniony jest sześciostopniowy system RO6.

    Pierwszy etap filtrowania to zgrubne dwa filtry sznurkowe 25 i 5 mikronów, oraz filtr węglowy.
Koleby etap to membrana odwróconej osmozy. Jest ich kilka rodzajów w praktyce najczęściej używa się tą z numerem 75. Ma ona wydajność na poziomie 75 galonów, inaczej to 280 litrów na dobę. Tu sie trochę zatrzymam. Woda po przejściu przez membranę RO jest prawie całkowicie pozbawiona minerałów a picie samej takiej wody nie jest zdrowe. Na potwierdzenie tch słów przytoczę spostrzeżenie pewnej osoby, która przetestowała to niejako na sobie. Wybierając się na jednodniowe wycieczki rowerowe piła wodę butelkowaną o zawartości minerałów 150-300 mg/litr. Czyli taką Po RO i szybkim mineralizatorze. Osoba ta zauważyła, że pod koniec kilkugodzinnej jazdy miała częste skurcze. Było to efektem braku magnezu w organizmie. Kiedy przestawiła się na wodę źródlaną o wysokiej zawartości minerałów około 1500-1700 mg/litr problem zniknął. Wniosek z tego taki, że powinno się unikać wody bezpośrednio z RO i na takiej wodzie bazować. Oczywiście jedna szklanka nikogo nie zabije.
    Żeby była jasność chodzi mi o picie czystej wody z RO. Jeżeli taką wodę użyjemy do zaparzenia np. ziół to wzbogacimy ją o olbrzymią ilość wartościowych składników, lub jak do tej wody wciśniemy odrobinę soku z cytryny. Kłopot ten po części rozwiązuje wkład dolomitowy.
Mineralizator do RO to następny element systemu. Jest on wypełniony dolomitem i ma za zadanie podnieść poziom wapnia i magnezu w wodzie.
    Ciężko jest dokładnie napisać, jaki stopień zmineralizowania daje ten wkład, ale jest to w granicy 50-250 mg/litr. Ważne jest, aby mineralizator był ustawiony w pionie.

Oto tabelka opisująca poziom zmineralizowania wody:

Klasyfikacja wód opakowanych wg stopnia mineralizacji (ogólnej zawartości składników rozpuszczonych)
Bardzo niskozmineralizowane: < 50 mg/l
niskozmineralizowane: > 50 –500 mg/l
średniozmineralizowane: > 500 –1500 mg/l
wysokozmineralizowane: > 1500 mg/l

    Jak widać woda z RO po mineralizatorze klasuje się w dolnej lub w środkowej granicy wód niskozmineralizowanych.
Jednym z trafnych rozwiązań powodujących że woda będzie mocniej zmineralizowana jest zamontowanie mineralizatora w pozycji stojącej. Wiem, że pierwotne ułożenie RO6tego nie przewiduje, jednak Pmyślmy:
Mineralizator to tuba z dolomitem, po pewnym czasie dolomit sie wypłucze i pozostanie na dnie. Natomiast na górze zrobi sie wolna przestrzeń i woda będzie przepływać nad dolomitem. Mineralizator w pozycji pionowej umożliwi przepływ wody przez dolomit, aż do jego zupełnego wypłukania.

Filtr odwróconej osmozy RO6

    Ostatnim elementem jest zbiornik buforowy. Podczas jego używania trzeba pamiętać, aby raz na 2-3 lata poddać układ i ten zbiornik dezynfekcji. Ja robię to w ten sposób, że wyciągam stare filtry i membranę, łącze w układ zamkniety węże, do zbiornika pierwszego kielicha dodaje chloru do dezynfekcji basenów ( wystarczy 1/10 tabletki}. Jak chlor w kielichu sie rozpuści to powoli odkręcam wodę do całkowitego napełnienia zbiornika. Czekam 1-2 godziny i wylewam wodę. Potem znowu napełniam i tak do momentu, aż z kranika będzie lecieć woda bez zapachu chloru. Czasami trzeba przemywać 5-6 razy.
Do zdezynfekowanego układu instaluję filtry, nowa osmozę i nowe filtry liniowe i gotowe.

    Nie ma, co panikować, na pewno woda z RO zapobiegnie kamienicy nerkowej, herbata, kawa, kompot czy zupa smakuje wyśmienicie. Najważniejsze, że woda jest pozbawiona metali ciężkich a co one robią z organizmem człowieka nie musze pisać. Tak jak z każdą ciekawostką techniczną trzeba trochę wiedzy, czasami pokombinować i można z niej korzystać bez obaw.
Pozdrawiam

Jak położyć płytki?

Szczegóły

Odsłony: 101

   Dzień dobry

Mnóstwo osób próbowało, niejedynym wyszło lepiej innym gorzej, bo to wbrew pozorom nie prosta sprawa. Na finalny sukces ma wpływ dużo czynników. Jednym jest czas, jeżeli wykonujemy to dla siebie i nikt nas nie goni to powinno się rzetelnie się do roboty przyszykować. Mam na myśli wiedzę teoretyczną i sprzęt.

Co może sie przydać z materiałów i narzędzi glazurniczych:

Płytki, jeżeli układamy je w środku to broń Boże nie gresowe, bo później jak będziemy chcieli zrobić otwór na kołek rozporowy, czy rurkę to sie zdziwimy i to bardzo mocno. Do płytek przydadzą sie listwy z tworzywa, choć mnie są obecnie tak modne, ale ja uważam, że moża nimi zamaskować to co nam nie wyjdzie. No i narożniki są bardziej bezpieczne, szczególnie jak mamy małe dzieci.

Klej do plytek, jest tego masa zawsze coś się znajdzie na naszą kieszeń.

Fugi, tu nie warto kombinować do wnętrz zwykłe, a na zewnątrz mrozoodporne (zalecam najlepszej jakości, nie ma nic gorszego niż przeciekający balkon)

Przecinarka do glazury, elektryczna lub ręczna. Jeżeli ręczne to proponuję Walmera, dobra Polska Firma w niezłej cenie. Jeżeli elektryczna to może być tania Dedra lub Pansam, powinno się tylko w trakcie zakupu sprawdzić czy tarcza diamentowa nie ma bicia. Należy pamiętać, że ważniejsze niż elektryczna maszynka do płytek jest to, jaką tarczę diamentową użyjemy.

Osprzęt glazurniczy, nakolanniki, sznurek traserski, krzyżyki i kliny do płytek, młotek gumowy.

Poziomica to ważna sprawa, bez niej wszystko bedzie kszywe. Miara zwijana, ołówek lub flamaster.

Jak już wszystko mamy można wziąć się do projektowania, mam na myśli sposób ułożenia płytek. Można je rozłożyć na sucho i przemyśleć całość kompozycji, estetyka to jedno i jakość to drugie.

- Zaczynamy od przygotowania podłogi i ścian. Jest to jeden z najważniejszych elementów. Odmiennie będziemy postępować w przypadku nowej podłogi (nowe tynki i wylewki muszą być związane, minimum 3-4 tygodnie w temperaturze pokojowej) a inaczej w przypadku starej. Poziomicą i łatą sprawdzamy poziom, usuwamy każde wystające kawałki betonu, starego kleju, farby, gipsu. Czasami trzeba popracować przecinakiem i młotkiem, na koniec wszystko odkurzyć i tu uwaga panowie - odkurzacz przemysłowy jest bardziej efektywny niż domowy. Na równą podłogę i scianę nakładamy grunt, lub jeśli powierzchnia jest bardzo nierówna to wylewkę samopoziomująca. Zachować czasy schnięcia!!!
Podsumowując podłoże musi być równe i dobrze związane.

- Po czym przystępujemy do właściwego projektowania, mam na myśli sposób rozłożenia płytek. Jeszcze raz układamy je na sucho, z uwzględnieniem szerokości fug. Na ściany ciężko jest ułożyć płytki na sucho :) trzeba wykorzystać sznurek traserski z farbką lub miarę, poziomica, łata aluminiowa i ołówek. Estetyka to jedno i jakość to drugie.

- Przystępujemy do układania glazury. Najpierw mieszamy zaprawę klejową, mechanicznie lub ręcznie. Polecam mieszanie mechaniczne, pamiętamy najpierw woda potem sucha zaprawa, odczekać i mieszać. Ilość zaprawy dostosować do tępa układania płytek. Klej kładziemy na podłożu za pomocą kielni i rozprowadzamy go pacą zębatą, 8mm, 10mm, 12mm, zależnie od wielkości płytek i nierówności podłoża. Na klej kładziemy płytkę, którą dodatkowo dociskamy i obijamy na całej powierzchni młotkiem z gumy. Zabezpieczamy krzyżykiem narożniki i sprawdzamy poziomicą czy płytka jest równa. Czasami się zdarza, że płytki są nierówne, wtedy trzeba odpowiednio manewrować krzyżykami dystansowymi. Jeśli zaprawy nałożymy za dużo (płytka jest za wysoko) lub za mało (płytka jest niżej niż pozostałe), należy ją oderwać i skorygować ilość kleju. Najlepiej zeskrobać kielnią klej i nałożyć na nowo. Paca zębata rozprowadza zawsze tyle samo kleju, trzymając ją pod różnym kątem można nałożyć mniej lub więcej kleju. Po nałożeniu pierwszego rzędu płytek, ostrożnie usuwamy klej z fug i mokrą pacą gąbkową czyścimy powierzchnię z kleju. Są takie kleje, które jak wyschną to nie można ich usunąć inaczej jak tylko środkami chemicznymi na bazie kwasu.
Ostatnie lub pierwsze płytki, zależnie od kompozycji trzeba przyciąć, pamiętając o dylatacjii odstępach od ściany. Najwięcej problemu przysparzają powierzchnie nieregularne lub rury i puszki elektryczne. Doskonale spisuje sie tutaj otwornica diamentowa - do gresu, lub otwornica do płytek. Linie nieregularne obrabiamy techniką kombinowaną: najpierw rogi wiertłem do płytek a następnie docinamy tarczą diamentową lub nacinamy rysikiem i wyłamujemy szczypcami do płytek. Na rynku pojawiły się sie profesjonalne urządzenia do cięcia linii nieregularnych, ale nie są one polecane dla amatorów (ze względu na cenę). Nierówne powierzchnie gładzimy osełką lub tarczą diamentową.

- Po 24 godzinach, od nałożenia ostatniej płytki przystępujemy do fugowania. Czyli zapełnieniu szczelin masą o odpowiednim kolorze. Masę do fugowania nakładamy na powierzchnię w zasięgu ręki nie większą niż 1m kw. Rozprowadzamy gumową pacą, skośnie do fug tak długo aż masa zapełni wszystkie szpary. I czyścimy powierzchnie płytek mokrą gąbką, nacinaną lub gładką. Po kilku godzinach można ostatecznie wymyć podłogę mopem i przystąpić do wykańczania, listami przypodłogowymi lub narożnikami.
Powodzenia

lekkie i niezwykle kompaktowe pneumatyczne klucze udarowe CP 7711/21

Szczegóły

Odsłony: 18

Chicago Pneumatic prezentuje nowe, lekkie i niezwykle kompaktowe pneumatyczne klucze udarowe CP 7711/21 do zastosowań warsztatowych
Nowe modele pneumatycznych, motylkowych, kluczy udarowych CP 7711/21 są najlżejszymi tego typu narzędziami na rynku, co więcej, są o 15% mniejsze niż ich poprzednicy,co oznacza, że umożliwiają bardzo wygodne manewrowanie w ciasnych przestrzeniach. Te małe klucze motylkowe zostały dodane do portfolio produktów Chicago Pneumatic w odpowiedzi na zapotrzebowanie użytkowników na mniejsze i lżejsze narzędzia. Są to idealne narzędzia do napraw silników, paneli podwozia, misek olejowych, napraw motocykli i siedzeń samochodowych.

Modele CP 7711 i CP 7721 to ultra-kompaktowe, motylkowe klucze udarowe 1/4” i 3/8”. Narzędzia ważą zaledwie 0,53kg i zapewniają 110Nm maksymalnego momentu obrotowego na odkręcaniu, co daje niezrównany stosunek mocy do masy. W rezultacie użytkownicy zyskują pewność, że klucze z łatwością poradzą sobie z łącznikami w najbardziej niedostępnych miejscach. Są niezwykle kompaktowe: mają zaledwie 140mm długości i 40mm szerokości. Nowe modele są wyjątkowo ergonomiczne i bez problemu mieszczą się w dłoni operatora. Ich waga i niewielkie rozmiary sprawią, że urządzenia są niezwykle łatwe w obsłudze i wygodniejsze w użytkowaniu niż alternatywne narzędzia i jako takie mogą być używane przez dłuższy czas, nie powodując obciążenia dla użytkownika. Motylkowa dźwignia zmiany kierunku obrotów umieszczona jest na górze urządzenia, co ułatwia obsługę, a obrotowy (180 stopni) wlot powietrza i 3-stopniowy regulator mocy umieszczono z tyłu narzędzia.

Zgodnie z polityką Chicago Pneumatic dotycząca wysokiej jakości i niezawodności oferowanych urządzeń, modele CP 7711 i CP 7721 mają aluminiową obudowę i wysokiej trwałości mechanizm udarowy, co umożliwia zastosowanie narzędzi w warsztatach. Nasza nowa seria niezwykle kompaktowych narzędzi zapewnia użytkownikom niewielkie, a zarazem niezwykle potężne narzędzia, które są idealnym towarzystwem dla pozostałych narzędzi warsztatowych.

Narzędzia Knipex nowości 2016 cz.1

Szczegóły

Odsłony: 15

Witam
Przedstawię dwa nadzwyczaj ciekawe narzędzia Knipex, szczypce Cobra i nożyce do kabli zbrojonych drutem stalowym.

Innowacje szczypce Cobra Knipex - Szybko otworzyć, dosunąć, chwycić!
Bardzo ciekawe i pomocne rozwiązanie, w którym dopasowanie do wielkości chwytanej rury następuje automatycznie, poprzez dosunięcie maksymalnie rozsuniętych szczęk.

Opis:
Dodatkowa szybka regulacja bezpośrednio na chwytanej rurce poprzez zsunięcie rękojeści.
Łączy niezawodną blokadę sworznia z dodatkową funkcją dosuwania, która ułatwia pracę w wąskich i trudno dostępnych przestrzeniach montażowych.
Nastawienie następuje bezpośrednio przez dosunięcie do chwytanego przedmiotu.
Wypróbowany mechanizm zapadkowy uruchamia się po obciążeniu ramion. Położenie rękojeści zostaje wtedy zablokowana i można ją odbezpieczyć tylko po wciśnięciu przycisku.

W celu ponownego aktywowania funkcji dosuwania, należy odblokować sworzeń za pomocą przycisku i rozsunąć całkowicie szczęki.
Narzędzie zostało wykonane z specjalnej stali narzędziowej, kutej, hartowanej olejowo do twardości około 61 HRC.

Zęby na szczękach są naprawdę solidne w czasie testów skrawały mmocowaną rurkę instalacyjną. Po bliższym obejrzeniu szczęk nie zauważyliśmy żadnych śladów. Jak dla nas rewelacja.

Szypce do rur Cobra produkowane są w kilku odmianach, jedna z nich to Cobra® QuickSet, opisana powyżej, inne to specjalistyczne rozwiązania do zaciskania opasek, łamania glazury czy dokręcania rur pokrytych chromem.

I drugi produkt nożyce do kabli (z mechanizmem zapadkowym) do kabli zbrojonych drutem stalowym (SWA).
Zdarza się tak, że trzeba obciąć przewód wzmocniony oplotem z drutu stalowego. Najczęściej taki oplot jest zrobiony z drutu ocynkowanego stalowego. Standardowe nożyce nie są do tego dostosowane. Rozwiązaniem są prezentowane nożyce, a marka Knipex gwarantuje bezawaryjne wykonanie. Nożyce mają wymienne ostrza. Należy pamiętać aby nie używać ostrzy z okrągłym otworem tylko z z otworem w kształcie trapezu.
Nożyce te przecinają kable zbrojone drutem stalowym o średnicy do 45 mm / 380 mm2 (np. 4 x 95 mm2) przy pomocy jednej lub obu rąk.
Proste w obsłudze dzięki nieznacznej masie (800 g) i zwartej konstrukcji (długość 315 mm) – nadają się do miejsc trudno dostępnych.
Ostrza precyzyjnie szlifowane i utwardzane indukcyjnie umożliwiają czyste cięcie bez odkształcania krawędzi. Wytworzone z specjalnej stali narzędziowej, kutej, hartowanej w oleju.

Zastosowano w nich oryginalny trzystopniowy mechanizm zapadkowy o dużym przełożeniu, z wspornikiem do położenia narzędzia podczas cięcia.
Uwaga !! Nie nadaje się do cięcia kabli ACSR oraz lin stalowych!
Pozdrawiam.

Znaczniki i numeratory Grawurem

Szczegóły

Odsłony: 539

Cześć
     Znaczniki to narzędzia do znakowania elektronarzędzi, skrzynek elektrycznych, narzędzi, konstrukcji wykonanych z tworzywa, stopów nieżelaznych - aluminium, mosiądzu, żeliwa, staliwa oraz zwykłej stali, o twardości nieprzekraczającej 180 HB. Na rynku można spotkać szeroką gamę znaczników przeróżnych producentów. Od najtańszych do markowych. Wiodącym liderem jest tutaj niemiecka firma GRAVUREM obecna na rynku od ponad 50 ciu lat. Jest ona światowym liderem w produkcji narzędzi do znakowania, w tym znaczników.
W swojej ofercie ma kilkanaście produktów:

• Sztandarowy ich produkt: znaczniki Grawurem-S standard do wybijania liter i cyfr.
• Znaczniki punktowe.
• Znaczniki zaokrąglone.
• Numeratory wielokrążkowe.
• Numeratory automatyczne.
• Numeratory specjakne na indywidualne zamówienie klienta.

    Praca tymi narzędziami odbywa się w trakcie kontrolowanego zgniotu elementu oznakowanego o określonej sile. W przypadku tych narzedzi Gravurem S nie powinna ona przekraczać 800N/mm2. Optymalny nacisk to 600 N/mm2, nieprzekraczanie tej wartości zapewni dłuższą trwałość narzędzi. Znakowanie w praktyce odbywa się poprzez uderzenie młotkiem w numerator. Warto pamiętać, że znacznik powinien być wsparty o element znaczony pod kątem 90o. da nam to pewność, że wgnieciony znak będzie miał zarys jednakowy na całym obwodzie. Przed znakowaniem trzeba przetestować na niewidocznej powierzchni jaki będzie rezultat znakowania.
     Numeratory mają podane wymiary w mm. Często nie wiadomo jak zmierzyć i dobrać numerator. Żeby rozwiać wątpliwości informuję, że znaczniki mierzy się na wierzchołkach. W związku z tym rozmiar wgniecionego znaku będzie zależała od wymiaru numeratora (spód wybitego znaku) i siły uderzenia (brzeg wybitego znaku).

    Numeratory Gravurem używa się do trwałego znakowania tabliczek znamionowych na maszynach, elektronarzędziach, konstrukcjach stalowych, butlach do transportu gazów technicznych. Wymieniać by można w nieskończoność. Istotnym parametrem jest tutaj twardość materiału oznaczanego i siła uderzenia. Z reguły elementy oznakowane wytworzone są z aluminium i stali konstrukcyjnych zwykłych o twardości nieprzekraczającej 200 HB.
     Najczęściej sprzedawanym rodzajem znacznika jest Grawurem S o cyfrach i literach odwróconych na znacznikach. Czyli np. wybijając literę odwróconą k na znaczniku otrzymamy poprawne k na materiale oznakowanym. Wielkości zaczynają się od 2mm a kończą na 12mm. Zwracam uwagę na siłę docisku, inna będzie w znacznikach 4mm a inna 12mm. W praktyce dobrze mieć z 3 wagi młotków: 300 g, 400g i powiedzmy 600g.
W opisie produktu mamy:

• Podaną siłę docisku 600-800Nmm2.
• Wielkość znacznika literowego czy cyfrowego.
• Twardość części znakującej znacznika - 58 - 61HRC.
• Informacje o szlifowanych bokach znaczników.
• Przekrój i długość podaną w mm.
• Wszystkie znaczniki są zapakowane w estetyczne i trwałe pudełka.

I teraz na koniec, wybierając firmę Grawurem mamy pewność, że narzędzie spełni Wasze oczekiwanie, znaki będą powtarzalne i będą nam służyły przez długi czas.
Pozdrawiam.