Cześć
Znaczniki to narzędzia do znakowania elektronarzędzi, skrzynek elektrycznych, narzędzi, konstrukcji wykonanych z tworzywa, stopów nieżelaznych - aluminium, mosiądzu, żeliwa, staliwa oraz zwykłej stali, o twardości nieprzekraczającej 180 HB. Na rynku można spotkać szeroką gamę znaczników przeróżnych producentów. Od najtańszych do markowych. Wiodącym liderem jest tutaj niemiecka firma GRAVUREM obecna na rynku od ponad 50 ciu lat. Jest ona światowym liderem w produkcji narzędzi do znakowania, w tym znaczników.
W swojej ofercie ma kilkanaście produktów:
Sztandarowy ich produkt: znaczniki Grawurem-S standard do wybijania liter i cyfr.
Znaczniki punktowe.
Znaczniki zaokrąglone.
Numeratory wielokrążkowe.
Numeratory automatyczne.
Numeratory specjakne na indywidualne zamówienie klienta.
Praca tymi narzędziami odbywa się w trakcie kontrolowanego zgniotu elementu oznakowanego o określonej sile. W przypadku tych narzedzi Gravurem S nie powinna ona przekraczać 800N/mm2. Optymalny nacisk to 600 N/mm2, nieprzekraczanie tej wartości zapewni dłuższą trwałość narzędzi. Znakowanie w praktyce odbywa się poprzez uderzenie młotkiem w numerator. Warto pamiętać, że znacznik powinien być wsparty o element znaczony pod kątem 90o. da nam to pewność, że wgnieciony znak będzie miał zarys jednakowy na całym obwodzie. Przed znakowaniem trzeba przetestować na niewidocznej powierzchni jaki będzie rezultat znakowania.
Numeratory mają podane wymiary w mm. Często nie wiadomo jak zmierzyć i dobrać numerator. Żeby rozwiać wątpliwości informuję, że znaczniki mierzy się na wierzchołkach. W związku z tym rozmiar wgniecionego znaku będzie zależała od wymiaru numeratora (spód wybitego znaku) i siły uderzenia (brzeg wybitego znaku).
Numeratory Gravurem używa się do trwałego znakowania tabliczek znamionowych na maszynach, elektronarzędziach, konstrukcjach stalowych, butlach do transportu gazów technicznych. Wymieniać by można w nieskończoność. Istotnym parametrem jest tutaj twardość materiału oznaczanego i siła uderzenia. Z reguły elementy oznakowane wytworzone są z aluminium i stali konstrukcyjnych zwykłych o twardości nieprzekraczającej 200 HB.
Najczęściej sprzedawanym rodzajem znacznika jest Grawurem S o cyfrach i literach odwróconych na znacznikach. Czyli np. wybijając literę odwróconą k na znaczniku otrzymamy poprawne k na materiale oznakowanym. Wielkości zaczynają się od 2mm a kończą na 12mm. Zwracam uwagę na siłę docisku, inna będzie w znacznikach 4mm a inna 12mm. W praktyce dobrze mieć z 3 wagi młotków: 300 g, 400g i powiedzmy 600g.
W opisie produktu mamy:
Podaną siłę docisku 600-800Nmm2.
Wielkość znacznika literowego czy cyfrowego.
Twardość części znakującej znacznika - 58 - 61HRC.
Informacje o szlifowanych bokach znaczników.
Przekrój i długość podaną w mm.
Wszystkie znaczniki są zapakowane w estetyczne i trwałe pudełka.
I teraz na koniec, wybierając firmę Grawurem mamy pewność, że narzędzie spełni Wasze oczekiwanie, znaki będą powtarzalne i będą nam służyły przez długi czas.
Pozdrawiam.

Dzień dobry
O stali nierdzewnej pisałem poprzednio, teraz pora na dane jak taką stal obrabiać.
Stal nierdzewna jest niesłychanie popularnym materiałem używanym wszędzie tam gdzie potrzebne są towary trwałe estetyczne i odporne na korozję (balustrady, sprzęt gastronomiczny, lady spożywcze i inne). (Wyprodukowane|wytworzone) z niej elementy nie muszą być malowane i lakierowane, wyglądają estetyczne przez długie lata. Te cechy są namacalne dla użytkownika gotowych wyrobów, sytuacja nie jest jednak tak różowa dla wytwórców. Tu rozpoczynają się schody. Stal nierdzewna jest bardzo wymagającym materiałem i (ze względu|z powodu} na swoje cechy (o których pisałem w art. o skrawaniu metali) ciężkim do obróbki. Wiercenie otworów, frezowanie, spawanie i szlifowanie to częstokroć mordęga.
Bieżący art. będzie dotyczył obróbki ściernej stali nierdzewnych i kwasoodpornych oraz narzędzi do tego celu skonstruowanych (satyniarka, szlifierka do rur, szlifierka do pachwin, pilnik elektryczny) ale po kolei.
Do tej obróbki kwalifikujemy cięcie z użyciem tarcz do cięcia INOX, szlifowania i polerowania. O ile pierwsza i ostatnia z nich nie nastręcza wiele problemów to szlifowanie tak.
Decydujący jest tutaj dobór odpowiednich materiałów ściernych (płótna cyrkonowe, płótna ceramiczne), jak i parametrów skrawania, czyli odpowiedniego elektronarzędzia. Ponieważ od wyrobów ze stali nierdzewnej wymaga się znacznego stopnia estetyki, bo nie są one później malowane, więc spoiny powstałe podczas spawania jak i miejsca cięć muszą być dokładnie wyszlifowane, polerowane lub satynowane. Szlifowanie łatwo dostępnych miejsc przy zachowaniu rygorów technologicznych nie nastręcza większych problemów, gorzej z miejscami trudno dostępnymi, takimi jak rury, balustrady, spoiny pachwinowe. Na rynku pojawiło się sie wiele specjalistycznych maszyn, dzięki którym można wykonać wszystkie wyżej opisane operacje. Firma Bosch wprowadziła specjalistyczną rodzinę elektronarzędzi do obróbki stali nierdzewnych. Są to 4 modele bazujące o dwie szlifierki kątowe. Problem przy sprzedaży takiego sprzętu pojawia się w momencie podania ceny. O ile spore, dobrze prosperujące zakłady nie mają z tym problemu o tyle mniejsze, lub firmy dopiero, co zaczynające batalię z nierdzewką tak. W takiej sytuacji odpowiednim rozwiązaniem jest zastosowanie przystawki do szlifierki kątowej, cena między 300 a 800 złotych. Polska firma Glob wprowadziła na rynek kilka grup takich przystawek dla firm obrabiających stal nierdzewną. Wystarczy być wyposażonym własną szlifierką kątową z zmiennymi obrotami i problem z głowy.
Najpopularniejsza z nich to przystawka do obróbki rur nierdzewnych - czyli szlifierka do obróbki rur. Posiada uchylne ramię na sprężynie, które powoduje, że taśma bezkońcowa dopasowuje się do kształtu rury. Gumowe ułożyskowane rolki przeciwdziałają ześlizgiwaniu się pasa bezkońcowego. Uchwyt dokręcany do przystawki to ten sam, który mamy przy szlifierce. Całość montuje się szybko i niezwykle prosto ( patrz instrukcja załączona z przystawką). Powstała szlifierka taśmowa do rur dopuszcza na obróbkę średnic, przystawka GS01 do 40mm, przystawka GS02 do 70mm.
Kolejna grupa to przystawki do satynowania i szlifowania płaskich powierzchni. W przypadku tych maszyn nieodzowne podczas zakupu jest podanie modelu szlifierki, gdyż każda marka ma odmienny system mocowania osłony. Satyniarki można kupić w wersji z rolką prowadzącą lub nieco tańsze bez rolki. Do satyniarek zakładać można walce z papieru ściernego do bardziej agresywnej obróbki i walce z włókniny polerskiej do satynowania. Walce polerskie z włókniny są sprzedawane w 5 grubościach ziarna. Nadmiernie tylko, że do każdej przystawki wytwórca dorzuca dwie rolki jedną z papieru ściernego a drugą z włókniny.
Następnym ciekawym produktem jest pilnik elektryczny a właściwie przystawka pilnik elektryczny GS03. Używany do obróbki trudno dostępnych miejsc. Stosujemy pas bezkońcowy 10x550 zamocowany na długim i wąskim ramieniu. Wymiana pasa jest nader prosta dzięki wykorzystanej sprężynie i nie wymaga od nas użycia żadnego narzędzia. Napędem na pilnik elektryczny musi być szlifierka kątowa 125 mm z regulacją obrotów, lecz jej moc może być nieco mniejsza niż w wużej wymienionych.
I ostatnia grupa to przystawka szlifierki do pachwin, z nadzwyczaj długim ramieniem - GS07. Wygląda dość osobliwie, ale dzięki minimalnej odległości tarcza - głowica świetnie nadaje się do czyszczenia spoin pachwinowych. Budowa dopuszcza używanie tarcz filcowych i ściernic elastycznych.
Przy stosowaniu przystawek koniecznie należy zwracać uwagę na obroty i w przypadku wykańczania i szlifowania stali nierdzewnych stosować umiarkowany docisk. Nie ma nic gorszego jak szlifowanie tępym płótnem ściernym i przegrzanie kwasówki.

Cześć
Dzisiaj trochę o takiej banalnej rzeczy jak zawieszenie półki – tak to wolno pewnie nazwać w kabinie prysznicowej. Kobieta zamyśliła podmienić starą zardzewiałą na nowiutką jakby nierdzewną, ale coś mi się wydaje, że za taką małą cenę to jest prawdopodobnie wyrób nierdzewno podobny, czas pokaże. Nieważne generalnie przygotowałem się jak zawsze profesjonalnie do takiej operacji, czyli butelka piwa raciborskiego, wykrywacz przewodów, wkrętarka i wiertło do wiercenia bez udaru. Oznaczyłem poziomicą pion, przewodów pod płytkami nie było i zaczynam wiercić, a tu niespodzianka. Wiertełko ślizga się jak ja niedawno na lodowisku. Przypomniałem sobie, że szare płytki na ścianie były chyba gresowe, jak bym wiercił 50 cm wyżej to tam są zwykłe szkliwione. No i co teraz? Udaru nie włączę, bo płytki popękają, a i tak niewiadomo czy by się udało przecież taki gres to potwornie twardy. Dlatego powiedziałem sobie, że już w żadnym razie nie dam się namówić na gres w łazience. To jest bez sensu, mrozoodporne płytki na ścianę, i jeszcze o twardości takiej, że jak bym je dał na posadzkę to się nie zetrą przez 1000 lat. Tylko szkliwione do wnętrz, no chyba, że kwestia koloru.. No dobra, ale temat pozostaje, jedyne wyjście to wiertła diamentowe. Są dwa rodzaje: takie z nasypem diamentowym np.: wiertła diamentowe do gresu Graphite, lub dużo droższe z segmentem diamentowym dostosowane do adaptera, który podaje wodę, np.: wiertła do gresu Rubi. Woda w Rubi jest podawana pod ciśnieniem wężykiem i przez środek wiertła, ochładza i wypłukuje urobek. Pierwsze Graphite z nasypem wiercą w gresie maksymalnie 10 - 11 otworów, a te Rubi to setki. Mnie potrzeba wywiercić tylko 4 no i może jeszcze później kilka. Więc wziąłem Graphite 8mm. Takie wiertło winno pracować na mokro i z prędkością nie większą niż 200-400 obrotów na minutę. Więc do wiercenia jedynie wkrętarka akumulatorowa. Jak się wierci w podłodze to nie kłopot, bo wystarczy z plasteliny ulepić taki wał i wlać tam troszkę wody, gorzej jak to jest ściana, wtedy albo adapter do otwornic, albo wężykiem z kranu polewać, trochę się nabrudzi. Czynność trwała dość długo, bo taki otwór to się robi z kilka minut, ja się nie spieszyłem, grunt, że wyszło. I jeszcze trochę o technice, zaczynamy wiercić pod kątem – wcinamy się najprzód jedną stroną a potem zagłębiamy wiertło w całości pod kątem 90 stopni. I gotowe, półka umocowana, kabina uprzątnięta, piwo wypite, można zażywać kąpieli.

Charakterystyka gazów technicznych używanych w spawalnictwie.

Dzień dobry
Bieżący artykuł będzie dotyczył gazów technicznych stosowanych w spawalnictwie, do lutowania, w technice warsztatowej. Gazy te możemy podzielić na gazy osłonowe, atmosferyczne i gazy palne.

Do gazów palnych zaliczamy Acetylen, tlen, propan, butan, wodór.
Gazy te lub ich mieszanki podczas spalania generują wysoką temperaturę stosowaną do topienia, cięcia i ogrzewania metali.

Acetylen.
Jest gazem wytwarzanym podczas reakcji węgliku wapnia z wodą. Acetylen podczas spalania wytwarza najwyższą temperaturę spośród wszelkich gazów przemysłowych. Jest najbardziej wydajny, aczkolwiek jego wartość kaloryczną nie jest wysoka, to w strefie środkowego płomienia emituje bardzo wysoką i skoncentrowaną temperaturę. Do zupełnego spalenia się potrzebuje niewielkie ilości tlenu, dzięki temu płomień zawiera minimalne ilości wilgoci. Spalając się wytwarza płomień, który nie utlenia obszaru spawanego czy powierzchni lutowanych. Ta cecha sprawia, że powierzchnie nie zawierają tlenków, znakomicie nadaje się więc do grzania punktowego, lutowania twardego, spawania i cięcia. Ze względu na to że acetylen jest lżejszy od powietrza, jest jedynym gazem palnym zalecanym do użytku w pod ziemią.
Gaz ten sprzedawany jest w stalowych, bezszwowych butlach pod ciśnieniem 1,5MPa, wypełnionych masą porowatą i acetonem, w którym jest częściowo rozpuszczony.
Butle acetylenowe są malowane na kolor kasztanowy. Gaz do palnika podawany jest przez specjalnyreduktor acetylenowy, który zmniejsza ciśnienie do wartości roboczej. Oprócz reduktorów używa się również bezpieczniki. Bezpiecznik do acetylenu ma zawór zwrotny, który zapobiega przepływowi gazu w kierunku przeciwnym do normalnego. Oraz zaporę płomieniową, która schładza płomień i go wygasza. Bezpieczniki instaluje się najczęściej na palniku i przy uchwycie.

Tlen, gaz bezwonny i bezbarwny.
Gaz niezbędny w procesie spalania, cechuje się dużą reaktywnością i z tego powodu w procesach spawania czy lutowania powietrze jest wzbogacane o tlen. Dodatek tlenu podnosi temperaturę spalania, poza tym sam proces następuje szybciej, płomień jest stabilny i czysty. Przechowywany jest w butlach koloru niebieskiego. Podawany jest przez reduktor tlenowy, który obniża i normuje jego ciśnienie. Ze względu na bezpieczeństwo używa się bezpieczniki tlenowe, zarówno przy reduktorze jak i przy palnikach.

Propan.
Otrzymywany jest w procesie przetwarzania gazu ziemnego. Jest gazem bezbarwnym łatwopalnym a czystość spalania propanu czyni go doskonałym dla wielu zastosowań w przemyśle. W technice używa się go do lutowania miękkiego i twardego, podgrzewania, opalania. Najwyższą wartość energetyczną otrzymuje się w połączeniu z tlenem. Propan jest stosunkowo tani i łatwo osiągalny, przez co ma obszerne zastosowanie w przemyśle warsztatowym.
Przechowywany jest w butlach o różnej objętości, jak również w kartuszach jednorazowych.

Wodór.
Bardzo szeroko wykorzystywany w różnych gałęziach przemysłu:
Zmieszany z tlenem spala się w temperaturze 2850 st i jako taka mieszanina jest wykorzystywany do cięcia stali pod wodą.
W formie płynnej stanowi paliwo do silników rakietowych.
Używany jako składnik mieszanek gazów osłonowych w spawaniu stali nierdzewnych, austenitycznych metodą TIG.

Odrębną grupę gazów i ich mieszanek stanowią gazy osłonowe. Mają one spory wpływ na jakość i efektywność procesów spawalniczych. Przede wszystkim chronią łuk i spoinę przed wpływem gazów z atmosfery. Oprócz tego modyfikują ją i przez to mają dodatni wpływ na właściwości spoiny i otoczenia spoiny, takie jak wytrzymałość, odporność na korozję, redukcję odprysków, wielkość i głębokość wtopu i na obciążenia dynamiczne. Na rynku występuje wiele mieszanek, proces ich doboru, specjalizacja i przeznaczenia stają się coraz większe.

Dwutlenek węgla.
Szczególne właściwości dwutlenku węgla, na przykład jego obojętność w reakcjach oraz duża rozpuszczalność w wodzie,sprawia że jest on wykorzystywany w chyba wszystkich gałęziach przemysłu. Nie będę wymieniał wszystkich tylko te najciekawsze: w ogrodnictwie i akwarystyce w dokarmianiu roślin, w gaśnicach, w kriogenice, uzdatnianiu wody pitnej, w przemyśle spożywczym do produkcji bąbelków:) w napojach i do zasilania markerów paintballowych.
W spawalnictwie sam dwutlenek węgla jest już coraz mniej używany. w technice MIG bardziej skuteczna jest jego mieszanka z argonem. Nie powoduje ona tak niechcianych odprysków i dymu, a połączenia mają o wiele lepsze właściwości wytrzymałościowe. Stosowany jest w metodzie MIG do spawania stali konstrukcyjnych. Sprzedawany w butlach pod ciśnieniem o różnych objętościach. Butla z gazem co2 jest najczęściej koloru szarego z zielonym paskiem.

Argon jest bezbarwnym i bezzapachowym gazem, cięższym od powietrza. Najistotniejszą właściwością chemiczną argonu jest jego obojętność chemiczna. Dlatego jest niemal idealnym gazem ochronnym podczas spawania. Wykorzystywany w technice spawania łukowego TIG i MIG. Ponieważ jest gazem obojętnym to stosuje się go do spawania elementów wyjątkowo narażonych na utlenianie w wysokich temperaturach, takich jak aluminium, stal kwasoodporna, wysokostopowa.

Mieszanki argonu i dwutlenku węgla. Cieszący się popularnością Argomix to mieszanka osłonowa utleniająca do spawania metodą MAG stali konstrukcyjnych. Gwarantuje redukcję odprysków, dobre właśiwości mechaniczne spawu i sprawne chłodzenie uchwytu. Przechowywany w butlach o podobnych parametrach co dwutlenek węgla. Również reduktory Co2 i MIX używane są zamiennie.

Hel.
Komiczny gaz, miałem niedawno okazję łyknąć go na weselu i gadać cienkim głosem, to tak na marginesie.
Gaz ten jest wykorzystywany w wielu dziedzinach przemysłu. W spawalnictwie używany jako mieszanina z argonem, tlenem, azotem i dwutlenkiem węgla. Mieszanki te w zależności od składu stosuje się jako gaz osłonowy do spawania metodą TIG lub MIG stali niestopowych i niskostopowych, stali wysokostopowych, aluminium oraz metali nieżelaznych. W porównaniu z argonem daje łuk o większej mocy i powoduje głębsze wtopienie, a spaw jest szerszy. Wadą Helu jest trudne zajarzenie łuku.

Azot zarówno w czystej postaci jak i w mieszankach stosowany do spawania TIG stali duplex i austenitycznych, które to stale mają podwyższoną zawartości azotu. W procesie spawania nie dochodzi do spadku tego pierwiastka i zarówno spoina jak i grań zachowuje wysoką odporność na korozję i wysokie właściwości mechaniczne.

To tyle pozdrawiam